Μπορεί οι αναλύσεις να επικεντρώνονται στη… σκηνική παρουσία και στα λάθη που δεν έγιναν από τους πολιτικούς αρχηγούς στο debate, εν τούτοις υπήρξε ένας ηττημένος: το αφήγημα Τσίπρα για προοδευτική κυβέρνηση και για συμμαχία των κομμάτων της Αριστεράς.
Τα… ανοίγματα που επιχείρησε ο Αλέξης Τσίπρας σε Νίκο Ανδρουλάκη και Δημήτρη Κουτσούμπα έπεσαν στο κενό προκαλώντας εκνευρισμό στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στηρίξει όλη την προεκλογική εκστρατεία του σε μια «συμμαχία» κομμάτων για την επόμενη ημέρα των εκλογών της 21ης Μαΐου.
Ο εκνευρισμός και η αμηχανία του μετά το debate ήταν εμφανής. Έφτασε στο σημείο να αφήσει να εννοηθεί πως υπάρχει κάποια, απροσδιόριστη, μετατόπιση του ΚΚΕ εξαιτίας της αναφοράς του Δημήτρη Κουτσούμπα ότι «δεν είναι όλοι ίδιοι».
Παρέβλεψε έτσι τη σαφή και ξεκάθαρη τοποθέτηση του επικεφαλής του ΚΚΕ τόσο περί «μούφας», αναφορικά με την προοδευτική κυβέρνηση, όσο και αυτή που «έγραψε» κατά το κοινώς λεγόμενο, δηλαδή ότι ο Αλέξης Τσίπρας «ξύνεται στην γκλίτσα του τσομπάνη».
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας από την πρώτη στιγμή έχει ξεκαθαρίσει τη στάση του ΚΚΕ. Στο debate ήταν ακόμη πιο σαφής. Ο Περισσός δεν προτίθεται, σε καμία των περιπτώσεων, να συνδράμει την προοδευτική κυβέρνηση που θέλει ο Αλέξης Τσίπρας ούτε συμμετέχοντας σε αυτήν ούτε καν με τη λεγόμενη ψήφο ανοχής.
Την ίδια στιγμή όμως και ο Νίκος Ανδρουλάκης έδειξε να υπαναχωρεί στις θέσεις που έχει εκφράσει και στις προϋποθέσεις που έχει θέσει ειδικά ως προς το θέμα της επιλογής πρωθυπουργού σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δηλαδή στον σχηματισμό μιας προοδευτικής κυβέρνησης.
Άλλωστε για να υπάρξει έστω κάποια χαραμάδα… κωλοτούμπας από τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων πρέπει να υπάρξει και κάτι άλλο: να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Να είναι δηλαδή το κόμμα που θα έχει την πρωτοκαθεδρία των κινήσεων. Και αυτό το σενάριο, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται να είναι υπαρκτό, ακόμη και στην περίπτωση να μην καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις οι ψηφοφόροι του Τσίπρα φοβούμενοι το… Predator.
Ο Αλέξης Τσίπρας με την απλή αναλογική εγκλώβισε τη χώρα. Δημιούργησε δεδομένα ακυβερνησίας προκειμένου να μην καταστεί εφικτή η ανάδειξη κυβέρνησης με γνώμονα το πολιτικό μέλλον του. Επιχείρησε και με αυτόν τον τρόπο να παίξει τη χώρα στα ζάρια.
Στο πλαίσιο αυτό έστησε όλο το προεκλογικό του αφήγημα. Εγκλωβίστηκε όμως σε μια διαδικασία που εμφανίζει τον ίδιο να εκλιπαρεί τα υπόλοιπα κόμματα προκειμένου να συνεργαστούν μαζί του, βρίσκοντας απέναντί του όχι μόνο μία (κατά τον ίδιο προεκλογική) άρνηση αλλά και μια διαρκή υπενθύμιση των πεπραγμένων της κυβέρνησής του.
Διότι αυτοί που υπενθυμίζουν διαρκώς τι είπε και τι τελικά έκανε ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός είναι οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων τη συνεργασία των οποίων επιδιώκει.
Ακόμη και ο Γιάνης Βαρουφάκης, στον οποίο ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν απευθύνεται, τουλάχιστον όχι δημοσίως, μετά τις ΔΗΜΗΤΡΕΣ και το κλείσιμο του Χρηματιστηρίου, έχει βγει στην αντεπίθεση προκειμένου να περιχαρακώσει την αντισυστημική ψήφο που κατευθύνεται προς το ΜέΡΑ25.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επισημάνει πριν από τη διεξαγωγή του debate ότι θα αποτελέσει ευκαιρία προκειμένου να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο μπορεί να παραμείνει στην προεκλογική ατζέντα το αφήγημα Τσίπρα. Να αναδειχθεί κατά πόσο είναι εφικτό αυτό που επικαλείται ζητώντας να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Από την άλλη, 10 μέρες πριν από τις εκλογές, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε έναν κενό περιεχομένου προεκλογικό λόγο. Τόσο αναφορικά με το πρόγραμμά του, που δεν μπορεί (και αρνείται) να κοστολογήσει για να πείσει τους πολίτες πως είναι εφικτό ως προς την εφαρμογή του, όσο και σχετικά με τα περί προοδευτικής κυβέρνησης που μάλιστα θα είναι και «μακράς πνοής».
