Το μεγάλο για την Ευρώπη θέμα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο τα αδικαιολόγητα λάθη και οι καθυστερήσεις που σημειώθηκαν στη διαδικασία και τις προμήθειες των εμβολίων, με τις όποιες σοβαρές επιπτώσεις προκαλούν τα λάθη αυτά στις ζωές των ανθρώπων και στις οικονομίες των κρατών-μελών.
του Γιάννη Κοτόφωλου
Είναι ταυτόχρονα και η καθυστέρηση που παρατηρείται στην ενεργοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης, το οποίο αποτελεί το μάννα εξ ουρανού ειδικά για τις μικρότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως είναι η Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση για τη διάθεση των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ ελήφθη πανηγυρικά πέρυσι τον Ιούνιο, αλλά έως σήμερα δεν έχει εκταμιευτεί ούτε ένα ευρώ από το Ταμείο. Κανείς δεν έχει βεβαίως την αγωνία εάν πράγματι θα απελευθερωθούν τα κρίσιμα αυτά κεφάλαια για τις επενδύσεις που θα αναβαθμίσουν την Ευρώπη. Πλην, όμως, ο χρόνος είναι χρήμα και παίζει τεράστιο ρόλο αυτή την περίοδο. Η οικονομική ανάπτυξη είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να ξεκινήσει άμεσα, όπως ήδη συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, με δεδομένο ότι η πανδημία τσάκισε τα εισοδήματα των πολιτών της Γηραιός Ηπείρου και τις θέσεις εργασίας. Κανείς δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Είναι επίσης η προοπτική των ευρωπαϊκών οικονομιών στο νέο διεθνές περιβάλλον, το άλλο καυτό ζητούμενο, διότι με όλες αυτές τις καθυστερήσεις η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει το τρένο του ανταγωνισμού με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα και αυτό μπορεί να αποβεί μοιραίο για την παραγωγή, το εμπόριο και την απασχόληση.
Είναι ενδεικτικό ότι το τελευταίο τρίμηνο του 2020 η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών έτρεχε ήδη με ρυθμό ανάπτυξης 4,1% και η οικονομία της Κίνας με 6,5%, όταν η Ευρώπη ήταν και παραμένει ακόμη καθηλωμένη στα lockdown και την ύφεση. Ανεπίτρεπτα χαμηλά πολιτικά ρεφλέξ, σε μία τόσο μεγάλη κρίση. Το γεγονός ότι η Ευρώπη απέτυχε παταγωδώς στη διαχείριση των εμβολίων, κάνει τον καθένα να αναρωτιέται τι πολιτικά πρόσωπα και με ποια κριτήρια αναλαμβάνουν τα υψηλά πόστα της Κομισιόν, οι αποφάσεις της οποίας επηρεάζουν τη δραστηριότητα και τη ζωή τετρακοσίων και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων. Οπως κάνει τον καθένα να αναρωτιέται πλέον, εάν τα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι διατεθειμένα, επιτέλους, μετά την τραγωδία της πανδημίας, να εκχωρήσουν εθνικές εξουσίες στο κέντρο των Βρυξελλών, αρχής γενομένης από τους μηχανισμούς προστασίας της δημόσιας υγείας. Η πανδημία κατέδειξε ότι δεν υπάρχουν εθνικά σύνορα ούτε για την υγεία και ότι είναι φύσει αδύνατον να αντιμετωπίσεις σήμερα τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μόνος ως κράτος.
Η Ευρώπη πρέπει συνεπώς να αφυπνιστεί κατεπειγόντως. Η αποτυχία στους εμβολιασμούς θα πάει τις οικονομίες της ακόμη τρεις μήνες πιο πίσω, φτάνει πια. Η ίδια πρέπει να κλείσει το χάσμα που τη χωρίζει από πλευράς δυναμικής ανάπτυξης με την Αμερική και την Κίνα, όχι να το ανοίξει. Οι διαπιστώσεις αυτές εκτοξεύουν την άμεση υποχρέωση για το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο ενδιαφέρει πάρα πολύ την Ελλάδα. Μιλάμε εξάλλου για 750 δισεκατομμύρια σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση, όταν στην Αμερική ο Μπάιντεν ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 1,9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπληρωματικό μάλιστα ενός αντίστοιχου προγράμματος του Τραμπ.
το άρθρο δημοσιεύθηκε στα Νέα
