Στην ανάρτηση – αναπαραγωγή της επίμαχης φράσης για τους «πολιτικούς απατεώνες», στη σελίδα του Ευκλείδη Τσακαλώτου στο Facebook, το σχόλιο με τις περισσότερες αντιδράσεις είναι ενδεικτικό: «Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Πρέπει να έχετε υπόψη ότι το πολιτικό ανάστημα του Αλέξη Τσίπρα δεν θα το φτάσετε ποτέ. Μην ονειρεύεστε και αρκεστείτε στα οικονομικά σας». Μια μερίδα από τους συντρόφους του πρώην υπουργού Οικονομικών, οι πιο προεδρικοί και οι πιο πασοκογενείς απ’ όλους, ζητούν πλέον ανοιχτά το κεφάλι του. Τι συμβαίνει, άραγε, με τον πολιτικό που έχει δηλώσει πως είναι μεγάλος για δελφίνος;
Είναι πολύ εύκολο για την Κουμουνδούρου να αποδώσει την τελευταία παρέμβαση Τσακαλώτου σε προσωπική ενόχληση για συμφωνίες που δεν τηρήθηκαν. Μπορούν να του καταλογίσουν κακό τάιμινγκ, καθώς η εσωστρέφεια επέστρεψε την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε να βγει από αυτήν. Το πρόβλημα, όμως, θα λυνόταν εύκολα αν έμενε μόνο εκεί.
Ο Τσακαλώτος δεν μοιάζει να έχει όρεξη να γίνει αρχηγός στην θέση του αρχηγού: δεν έχει αμφισβητήσει ούτε μια φορά, ως πρόσωπο, τον Αλέξη Τσίπρα. Θέλοντας και μη, όμως, έχει εξελιχθεί σε πόλο. Προβάλλει διαφορετικό ύφος από το κυρίαρχο εντός ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο απευθύνεται σε μια εκλογική βάση πιο ευρεία απ’ ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Οχι γιατί είναι ευγενικός με τη ΝΔ – το πρόσφατο μπρα ντε φερ με τον Θεόδωρο Σκυλακάκη το έδειξε ξεκάθαρα. Οχι γιατί συμφωνεί με την «πασοκοποίηση» του κόμματος – αντιθέτως, πολλά από τα προβλήματά του με τον Τσίπρα ξεκινούν ακριβώς από αυτή τη διαφωνία. Η διαφορά του από τον «πολακισμό» που υιοθέτησε και πολλές φορές υιοθετεί ακόμα η ηγεσία είναι και αισθητή και συνειδητή. Παράλληλα, όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πως είναι δημοφιλής: κέρδισε τον μεγαλύτερο αριθμό σταυρών από οποιονδήποτε υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στις περασμένες εκλογές. Ο συνδυασμός των δύο πραγμάτων μόνο θετικές εξελίξεις δεν μπορεί να φέρει για τον ίδιο εντός του κόμματος.
Δύο είναι οι δρόμοι για τον Τσακαλώτο το επόμενο διάστημα: είτε θα σπρωχτεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην έξοδο, όπως και άλλοι πριν από αυτόν (από την Ανανεωτική Πτέρυγα έως τον Παναγιώτη Λαφαζάνη), είτε θα αποδεχτεί πως είναι μειοψηφία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ρόλο του. Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας, για πρώτη φορά από τη μέρα που εξελέγη, αποκτά ένα αντίπαλο δέος. Κι αυτό μοιάζει να ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα – το έδειξε η μπηχτή περί «συμπροεδρίας» στη συζήτηση της περασμένης Πέμπτης.
Της Μυρτώς Λιαλιούτη από τα Νέα
