Δεν είναι προφανές, αλλά εκ των πραγμάτων εμφανές, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο κυρίαρχος στο χώρου του Κέντρου. Είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης στον ενδιάμεσο χώρο του πολιτικού εκκρεμούς, ο οποίος λανθασμένα παρουσιάζεται ως «μεσαίος χώρος».
του Χάρη Παυλίδη
Διότι είναι άλλο πράγμα η μεσαία τάξη και τα μεσαία εισοδήματα, και άλλο το πολιτικό Κέντρο της σύνθεσης και της μετριοπάθειας που διαφέρει από το… κέντρο διερχομένων. Αυτά ως πρόλογος ώστε να γίνει αντιληπτό ότι το Κέντρο δεν αποτελεί στρατήγημα, αλλά ιδεολογία.
Και δεν περιορίζεται μόνο στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, αλλά και στα εθνικά θέματα. Επί του προκειμένου όσοι το εκφράζουν οφείλουν να το αποδεικνύουν στην πράξη υπηρετώντας με συνέπεια τις αρχές του. Δεν αρκεί να το λένε, αλλά και να το πιστεύουν. Και ο Πρωθυπουργός το πιστεύει!
Το θέμα είναι πόσοι πιστεύουν αυτά που πιστεύει και πρεσβεύει ο Πρωθυπουργός, γιατί κάποιοι αρμοδίως και αναρμοδίως προσπαθούν να «θολώσουν» την εικόνα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Διότι, όπως διαφέρει το Κέντρο από τον «μεσαίο χώρο», διαφέρει ο πατριωτισμός από τον εθνικισμό.
Αποτελεί λογικό παράλογο ο συσχετισμός του φιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού, του δημοκρατικού πατριωτισμού, με τις υπολανθάνουσες εθνικιστικές φόρμες στις οποίες επιχειρείται από μερίδα του Τύπου να ερμηνευθεί η ενεργητική διπλωματία της κυβέρνησης.
Είναι προφανές ότι η πολιτική Μητσοτάκη ενοχλεί εκείνους που θεωρούν το Κέντρο «προίκα» τους, αλλά και τους άλλους του «βαθέως κόμματος» (όχι την παράταξη). Κανείς εκ των δύο δεν επιθυμεί η κυριαρχία του στον μετριοπαθή χώρο της σύνθεσης, του κεντρώου χωρου, να γίνει αφορμή που θα εμπνεύσει έναν δημοκρατικό πατριωτισμό.
Οι μεν θέλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάτσει και να επωάζει τα «αυγά» του, οι δε να προσθέσει και… τρία αυγά Τουρκίας. Και οι μεν και οι δε, από διαφορετικές οπτικές γωνίες, πιέζουν να μην αλλάξει τίποτα σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και εθνικό επίπεδο.
Αλλά όπως δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά, όπως δεν γίνεται μεταρρύθμιση χωρίς αλλαγές στην οικονομία και στο πολιτικό πλαίσιο, όπως δεν γίνεται να συνυπάρχουν πατριωτισμός και εθνικισμός, έτσι δεν γίνεται το Κέντρο να συνοδεύεται με… τρία αυγά Τουρκίας.
Γιατί πατρίδα δεν είναι τα τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά οι ιδέες και η ιστορική μνήμη. Αυτό που φαίνεται ότι αρνούνται να αποδεχθούν όσοι σκοπίμως χρησιμοποιούν το συναίσθημα ώστε να συντηρούν την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Γιατί και στις δύο πλευρές του Αιγαίου οι φιλελεύθεροι κοσμποπολίτες, οι δημοκράτες πατριώτες, είτε σιωπούν ώστε να μην κατηγορηθούν ως «ενδοτικοί», είτε δεν ακούγονται γιατί οι τελάληδες του εθνικισμού έχουν το προνόμιο να αυξάνουν την τηλεθέαση στα κανάλια.
Αλλά, η πολιτική αλλαγή δεν είναι περιορισμένης ευθύνης. Όπως και ο φιλελευθερισμός και ο πατριωτισμός. Διαφορετικά η παγίδα είναι εκεί και περιμένει μαζί με τα… τρία αυγά Τουρκίας. Η 25η Ιανουαρίου αποτελεί μια καλή ευκαιρία ώστε να μην αφεθεί ο πατριωτισμός στα χέρια των καιροσκόπων.
