“Το όργιο φημών και σκανδαλοθηρίας, που εκδηλώνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα με αφορμή την υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο τέως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, ανακαλεί αλγεινές μνήμες από τον εκτροχιασμό της κρίσης. Η δίκαιη κριτική προς ορισμένους χειρισμούς, που η κυβέρνηση ομολογεί ότι υπήρξαν ατυχείς, έχει εκτραχυνθεί σε ένα κύμα συκοφαντιών και τοξικής λάσπης δίχως μέτρο” σημειώνει, μεταξύ άλλων, η “Καθημερινή” στο βασικό της άρθρο.
Αναλυτικά το άρθρο-παρέμβαση της “Καθημερινής”
Το έχουμε ζήσει πρόσφατα. Εχουμε ζήσει τι σημαίνει να παραδίδεται η δημόσια ζωή σε φήμες και δοξασίες. Η χώρα υπέφερε πολύ για να αποβάλει το δηλητήριο και να επανέλθει στις ράγες της λογικής. Υπέφερε από τις πολιτικές παρενέργειες του τοξικού λόγου, όσο από την ίδια την οικονομική κρίση, από την οποία θα μπορούσε να είχε βγει νωρίτερα, εάν δεν είχε ολισθήσει στον κόσμο της μεταπραγματικότητας και των μύθων για συνωμοσίες και προδοσίες.
Το όργιο φημών και σκανδαλοθηρίας, που εκδηλώνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα με αφορμή την υπόθεση στην οποία εμπλέκεται ο τέως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, ανακαλεί αλγεινές μνήμες από τον εκτροχιασμό της κρίσης. Η δίκαιη κριτική προς ορισμένους χειρισμούς, που και η κυβέρνηση ομολογεί ότι υπήρξαν ατυχείς, έχει εκτραχυνθεί σε ένα κύμα συκοφαντιών και τοξικής λάσπης δίχως μέτρο. Δεν είναι αντιπολίτευση η χάλκευση και διασπορά ψευδών ειδήσεων, που παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό την χώρας ως συνένοχο σε κυκλώματα μαστροπείας ανηλίκων. Δεν έχει θέση στην πολιτική ο λόγος που ταυτίζει μια ολόκληρη παράταξη με την παιδοφιλία («#ΝΔ_Παιδεραστές»). Από τέτοιες καμπάνιες αντιπολιτικού μισούς δεν ωφελείται καμία δύναμη του δημοκρατικού τόξου. Σίγουρα δεν βοηθείται η απόδοση δικαιοσύνης στα θύματα που βρήκαν το σθένος να καταγγείλουν όσα υπέστησαν. Το δηλητήριο της αντιπολιτικής θα προκαλέσει -και προκαλεί ήδη- δηλητήριο, σαν αντίδραση από την άλλη πλευρά. Και θα καταλήξει να τροφοδοτεί εκείνους που εμπορεύονται πολιτικά την καχυποψία συλλήβδην κατά της δημοκρατίας και των θεσμών. Το «όλοι είναι μια συμμορία» δεν το καρπώνονται ποτέ τα δημοκρατικά κόμματα.
Γι΄ αυτό τα δημοκρατικά κόμματα έχουν την ευθύνη να ανακόψουν αυτόν τον κατήφορο. Οι πολιτικές δυνάμεις -και τα υπεύθυνα μέσα Ενημέρωσης- πρέπει να θέσουν ξεκάθαρα όρια. Και να οδηγήσουν τους συκοφάντες και τους μισαλλόδοξους κάθε απόχρωσης στο περιθώριο. Βλάπτουν όλοι τη δημοκρατία το ίδιο.
