Το αίσθημα δικαίου σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ικανοποιείται όταν ένα οργανωμένο κράτος προνοεί ώστε να τιμωρούνται αυστηρά οι επικίνδυνοι εγκληματίες, κι όταν δείχνει επιείκεια σε όσους την αξίζουν. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον ΣΥΡΙΖΑ…
Γράφει ο Λεωνίδας Δεληγιώργης
Η τελευταία υπόθεση Λιγνάδη έδειξε ανάγλυφα πώς ξεκίνησαν τα μεγάλα προβλήματα στο ελληνικό δικαιικό σύστημα.
Την ώρα που καθημερινά οι αστυνομικοί διαπιστώνουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι κακοποιοί που συλλαμβάνονται έχουν περάσει από τις φυλακές και έχουν βγει με ευνοϊκές διατάξεις νόμων, σοκάρει το γεγονός ότι την τετραετία 2015-2019 με τον λεγόμενο νόμο Παρασκευόπουλου, αποφυλακίστηκαν περισσότεροι από 17.000 κρατούμενοι με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών.
Εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κάθε μήνα έβγαιναν από τη φυλακή περίπου 450 κρατούμενοι, κάνοντας χρήση των ευεργετικών διατάξεων του νόμου Παρασκευόπουλου.
Μόνο για το 2017, με τον συγκεκριμένο νόμο, αποφυλακίστηκαν 320 άτομα με καταδίκες για ληστείες και 1.137 με καταδίκες για κλοπές, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός που αφορά υποθέσεις ναρκωτικών πλησιάζει τους 700.
Οπως προκύπτει από τα αρχεία του υπουργείου Δικαιοσύνης, οι αποφυλακίσεις βάσει του νόμου Παρασκευόπουλου ξεπέρασαν τις 17.000 τα έτη 2015-2019 και ειδικότερα από τον Απρίλιο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2019.
Ο ισχυρισμός ότι θα γινόταν αποσυμφόρηση των φυλακών δεν αποδείχθηκε στην πράξη καθώς γίνονταν συνεχώς νέες φυλακίσεις.
Το 2015 αποφυλακίστηκαν 1.735.
Το 2016 αποφυλακίστηκαν 3.455
Το 2017 αποφυλακίστηκαν 4.635
Το 2018 αποφυλακίστηκαν 4.765
Το 2019 αποφυλακίστηκαν 3.603
Τελικά, ο νόμος Παρασκευόπουλου, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε, έπαψε να ισχύει στις 28 Αυγούστου 2019.
Με τον νόμο αυτόν μειώθηκαν κατά πολύ τα όρια εκτίσεως των ποινών:
α) για ποινές φυλακίσεως μέχρι 3 έτη, στο 1/10, για φυλάκιση από τρία μέχρι και πέντε έτη και μεγαλύτερη, ως και κάθειρξη πέντε ετών, στο 1/5
β) για ποινές καθείρξεως μέχρι δέκα έτη, στα 2/5 της ποινής,
γ) για ποινές καθείρξεως άνω των δέκα ετών, στο 1/3 της ποινής .
Ο νόμος Παρασκευόπουλου ούτε προέβλεπε κάποια εξαίρεση ούτε κάποιον περιορισμό όσον αφορά το ύψος της ποινής. Βάσει αυτού μπορούσαν να αποφυλακιστούν κρατούμενοι ανεξαρτήτως του αδικήματος το οποίο είχαν διαπράξει και ανεξαρτήτως του ύψους της ποινής τους.
Εδινε το δικαίωμα σε κρατούμενους, ακόμα και σε καταδικασθέντες σε πολυετείς ποινές κάθειρξης, να αποφυλακιστούν νωρίτερα έχοντας εκτίσει ένα μικρό μόνο μέρος της ποινής τους. Επιπλέον, αρνητικά σχολιάστηκε το γεγονός ότι για την αποφυλάκιση των κρατουμένων δεν είχε καμία σημασία η διαγωγή τους μέσα στη φυλακή, με αποτέλεσμα να αποφυλακίζονται κρατούμενοι που όχι μόνο ενδεχομένως είχαν διαπράξει βαριά εγκλήματα και είχαν καταδικαστεί σε πολυετείς ποινές κάθειρξης, αλλά επιπλέον κατά τη διάρκεια της κράτησής τους η διαγωγή τους κάθε άλλο παρά παρθεναγωγείο θύμιζε…
Βιαστές και δολοφόνοι
Ο 47χρονος στην Κέρκυρα που είχε βιάσει τρεις γυναίκες, είχε καταδικαστεί σε 53 χρόνια φυλακή, βγήκε στα 10 χρόνια με βάση τον νόμο Παρασκευόπουλου.
Ο Ιμπραήμ Καστριότ, που δολοφόνησε τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο, είχε καταδικασθεί σε κάθειρξη 25 ετών, βγήκε το 2015.
Ο Ρώσος Ιγκόρ Γκουσέφ είχε διαπράξει 36 ληστείες και στη διάρκεια μίας εξ αυτών, μαζί με τους συνεργούς του, πυροβόλησαν και τραυμάτισαν έναν περαστικό και τη 12χρονη κόρη του, αποφυλακίστηκε το 2015.
Αφγανός το 2013 επιτέθηκε σε νεαρή φοιτήτρια για να της αρπάξει την τσάντα και την πέταξε στα βράχια από ψηλά, τραυματίζοντάς τη σοβαρά. Καταδικάσθηκε σε 10ετή κάθειρξη. Υστερα από 30 μήνες αποφυλακίστηκε και πήγε στη Γερμανία όπου, στο Φράιμπουργκ, βίασε και σκότωσε 19χρονη φοιτήτρια.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα «χρήσης» του συγκεκριμένου νόμου…
Με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον νόμο Παρασκευόπουλου, 4322/2015, νόμο-«μνημείο» που πρέπει να διδάσκεται στις νομικές σχολές όλου του κόσμου.
Στο όνομα της δήθεν αποσυμφόρησης των φυλακών, αποφυλακίστηκαν εκατοντάδες επικίνδυνοι κακοποιοί, δολοφόνοι, βιαστές, σκληροί ληστές, εγκληματίες.
Ας καταλάβει πια ο ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να ζητήσει μια συγγνώμη κυρίως από τα θύματα εκείνων που ενώ είχαν καταδικαστεί βγήκαν με τον συγκεκριμένο νόμο και προέβησαν σε νέες εγκληματικές ενέργειες.
Το αίσθημα δικαίου σε όλες τις πολιτισμένες χώρες ικανοποιείται όταν ένα οργανωμένο κράτος προνοεί ώστε να τιμωρούνται αυστηρά οι επικίνδυνοι εγκληματίες, κι όταν δείχνει επιείκεια σε όσους την αξίζουν. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον ΣΥΡΙΖΑ…
