Με το καλημέρα άρχισαν τα ζόρια για τον Σωκράτη Φάμελλο αφού ο –κατά δήλωσή του– εκφραστής του… μισού ΣΥΡΙΖΑ, Παύλος Πολάκης, έριξε τις πρώτες τροχιοδεικτικές βολές στην πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος δείχνοντας ότι δεν προτίθεται να κάτσει ήσυχος. Την ίδια στιγμή, το άνοιγμα της νέας ηγεσίας προς την πλευρά της Νέας Αριστεράς συναντά προβλήματα, ένα εκ των οποίων ακούει στο ίδιο όνομα.
Συγκεκριμένα, όπως είχε προαναγγείλει, ο Παύλος Πολάκης που δεν έλαβε και κάποια σημαντική θέση εντός ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να περιμένει –μια ακόμη φορά– το Συνέδριο που όλα δείχνουν ότι θα διεξαχθεί τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο για να ξεκαθαρίσει και πάλι τους λογαριασμούς του. Ο ίδιος στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής έστειλε σαφές μήνυμα στη νέα ηγεσία λέγοντας πως θα περιμένει να ολοκληρωθούν οι αλλαγές και οι επιλογές προσώπων καθώς και ο τρόπος λειτουργίας για να τοποθετηθεί.
Και αυτό διότι ανέμενε και αναμένει μια αναλογική «αξιοποίηση» στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ που τον στήριξαν προεκλογικά, βλέποντας όμως ότι ο Σωκράτης Φάμελλος έχει επιλέξει να κρατήσει σχέσεις με στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς που τελικά αναγορεύθηκε σε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, αν και οι πληροφορίες ήθελαν τη νέα ηγεσία του κόμματος να τον κρατά σε… απόσταση ασφαλείας. Γεγονός που φαίνεται πως ενόχλησε τον αψύ Κρητικό.
Την ίδια στιγμή, ο Παύλος Πολάκης δείχνει να αποτελεί και ένα από τα… αναχώματα της προσπάθειας του νέου προέδρου να… επαναπατρίσει στελέχη και βουλευτές που έφυγαν λόγω Στέφανου Κασσελάκη και ίδρυσαν το κόμμα της Νέας Αριστεράς. Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις με τον Χανιώτη βουλευτή. Οι σε βάρος τους επιθέσεις ήταν πολλές ακόμη και προτού αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ και πριν από την περίοδο του Στέφανου Κασσελάκη. Οι περισσότεροι βέβαια θυμούνται και τη στάση που τήρησε όταν συγκρούστηκαν με τον πρώην πρόεδρο αλλά και το γεγονός ότι ήταν από τα πρόσωπα τα οποία τον στήριξαν ώστε να εκλεγεί τον Σεπτέμβριο του 2023.
Επί της ουσίας, ο Σωκράτης Φάμελλος έχει να μαζέψει πολλά. Ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να καταφέρει. Και ουδείς γνωρίζει αν το Συνέδριο της άνοιξης θα αποτελέσει πράγματι βήμα επανίδρυσης ή αν θα εξελιχθεί σε αρένα και διαδικασία μιας ακόμη διάσπασης.
