Βιάζονται οι θιασώτες της «μικράς πλην εντίμου Νέας Δημοκρατίας» να επιχειρηματολογήσουν κατά της διεύρυνσης, φέρνοντας ως παράδειγμα τη νίκη της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία, την οποία εμμέσως πλην σαφώς κατατάσσουν στη... Δεξιά ώστε στη συνέχεια να υποστηρίξουν ότι όλη η Ευρώπη στρίβει προς τα εκεί. Δεν παραλείπουν μάλιστα να υποστηρίξουν ότι η ήττα του Εμανουέλ Μακρόν είναι και ήττα του Κέντρου.
Καμία σχέση: Ο Μακρόν χρειάστηκε μια οκταετία για να μεταμορφωθεί σε... Μικρόν, όχι γιατί ακολούθησε κεντρώα πολιτική, αλλά γιατί η πολιτική που ακολούθησε ήταν ανακόλουθη σε σχέση με τις εξαγγελθείσες μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν πολιτική αλλαγή στη Γαλλία. Προφανώς δεν ευθύνεται το Κέντρο για την καφκική μεταμόρφωση του προέδρου σε Βασιλιά Ηλιο, όπως θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι εντός των τειχών, οι εκτός των τειχών και κάποιοι στα πέριξ. Αυτό που φταίει είναι το «είμαι μάγκας και το κέφι μου θα κάνω» α λα γαλλικά και ασφαλώς η προεδρική περιφρόνηση στην Κεντροδεξιά, που, εκτός από ανάχωμα στην εξτρεμιστική και εν πολλοίς φοβική Δεξιά, θα μπορούσε να είναι σύμμαχός του.
Για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ο Μακρόν έκανε ό,τι δεν έπρεπε να κάνει ένας μετριοπαθής κεντρώος πολιτικός: με ακραίες επιλογές έγινε χωροθέτης των άκρων.
