Η αναξιοπιστία των κομμάτων της αντιπολίτευσης στο ζήτημα των συμμαχικών κυβερνήσεων αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από την αντιφατική στάση τους απέναντι στο περίφημο σύστημα της απλής αναλογικής, το οποίο δεν ήταν τίποτε άλλο από μια καλοστημένη παγίδα που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ναρκοθετήσει την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Γράφει ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗΣ
Το ΠΑΣΟΚ, που ήταν εναντίον του συγκεκριμένου εκλογικού συστήματος και γι’ αυτό δεν είχε υπερψηφίσει το νομοθέτημα του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα –αντί να στηλιτεύει το χάος της ακυβερνησίας που θα πυροδοτήσει– εμφανίζεται ως εγγυήτρια δύναμη της σταθερότητας και προπαγανδίζει το σενάριο των συμμαχιών.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται νομοθέτησε την απλή αναλογική για το καλό της χώρας, ισχυριζόμενος πως οι μονοκομματικές κυβερνήσεις γεννούν διαφθορά και αυθαιρεσία, στρέφεται εναντίον της ίδιας του της φιλοσοφίας, καθώς ξεκαθαρίζει πως με τη Ν.Δ. δεν πρόκειται να συνεργαστεί ποτέ.
O μόνος συνεπής
Εν τω μεταξύ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποδοκιμάσουν τη Ν.Δ. και τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είναι ο μόνος συνεπής στο ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας, λέγοντας πως ο τόπος θέλει αυτοδύναμες κυβερνήσεις, φέρνουν ως παράδειγμα το τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αγαπημένη τους περίπτωση είναι η Γερμανία, όμως και αυτήν την επικαλούνται καταπώς τους συμφέρει. Διότι καγκελάριος στη Γερμανία σε συμμαχική κυβέρνηση ορίζεται ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος. Αλλά και το ΚΚΕ, που παλεύει για γνήσια και ανόθευτη απλή αναλογική, όταν τα υπόλοιπα κόμματα ζητούν να συνεργαστεί μαζί τους η απάντηση είναι ένα ξερό και μεγαλοπρεπές όχι.
Και σε όλους φταίει ο Κ. Μητσοτάκης που είναι ο μόνος που έχει σαφές αφήγημα για τη διακυβέρνηση της χώρας και ξέρει τι θέλει όταν ζητεί απ’ τους πολίτες καθαρή εντολή.
Τα πειράματα
Σημειωτέον δε πως η χώρα και χωρίς απλή αναλογική βίωσε με τον χειρότερο τρόπο τις συνεργασίες των κομμάτων.
Επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η μία πλευρά εκβίαζε την άλλη επάνω σε ζητήματα μείζονος εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, ώσπου στο τέλος η πιο ισχυρή πλευρά, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία, επιδόθηκε σε «μεταγραφές» από το κόμμα του Π. Καμμένου, τις οποίες ο ίδιος κατήγγειλε ως «εξαγορά βουλευτών του».
Αλλά και κατά την περίοδο συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ζήσαμε τραγελαφικές καταστάσεις.
Με φόντο λοιπόν αυτήν την αλλοπρόσαλλη στρατηγική, λογικό είναι και η πρόταση του Ν. Ανδρουλάκη για τον άγνωστο πρωθυπουργό να λειτουργεί ως μια προβληματική παράμετρος στην υπόθεση της διακυβέρνησης της χώρας.
Φαίνεται άλλωστε και από τα προβλήματα εσωστρέφειας που έχει πυροδοτήσει με πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος διατυπώνει ανοιχτά τις επιφυλάξεις του και δεν δείχνει να φοβάται μήπως τον διαγράψουν τα σαΐνια της Χαριλάου Τρικούπη, τα οποία χθες, που τους έριξε με επιδέξιο τρόπο το γάντι, μαζεύτηκαν.
