Με αφορμή την πανδημία αποδείχθηκε περίτρανα πως η γεωργία μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση μιας επισιτιστικής κρίσης. Ακόμα και στη στήριξη της κοινωνίας, μέσω των περιφερειακών δραστηριοτήτων της, από τη μεταποίηση μέχρι τις μεταφορές.
Σήμερα έχει διαμορφωθεί ένα εκρηκτικό κλίμα που δεν είναι φιλικό στην παραγωγή αγροτικού προϊόντος. Απαιτείται μεγάλη προσοχή και υπευθυνότητα από όλους μας. Ηδη στην αγορά εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα δυσκολιών και μελλοντικά θα έχουμε και ελλείψεις. Ολοι οι συνυπεύθυνοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, όχι μόνο σήμερα, αλλά συνεχώς λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και γεωπολιτικών συμφερόντων. Η πολιτεία οφείλει να είναι δίπλα στον γεωργό και τον κτηνοτρόφο. Αλλά και στους συνεταιρισμούς. Εχει αποδειχθεί πως χωρίς ισχυρούς συνεταιρισμούς δεν μπορεί να υπάρχει ομαλή αγροτική οικονομία. Οπου έχει αναπτυχθεί καλά το συνεταιριστικό κίνημα υπάρχει συνέχεια και συνέπεια. Και εμείς βέβαια έχουμε τις ευθύνες μας. Απαιτούνται πρωτοβουλίες για συνέργειες και καινοτομίες. Να αναζητήσουμε λύσεις για χαμηλό κοστολόγιο, όπως π.χ. στο ενεργειακό. Απαιτούνται δημόσιες επενδύσεις όσον αφορά την άρδευση. Πρέπει να στραφούν χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης στον αγροτικό τομέα. Απαιτούνται γενναίες επενδύσεις για να κρατήσουμε τον κόσμο στο χωράφι.
Το εύκολο είναι να περάσουμε το κόστος στον καταναλωτή. Δεν είναι όμως ρεαλιστική λύση. Η λύση βρίσκεται στην ομαλή λειτουργία όλης της αλυσίδας παραγωγής. Διαφορετικά θα προκύψει πτώση στη ζήτηση και αποκλεισμός των καταναλωτών από βασικά διατροφικά είδη.
Και ο ρόλος της ΕΕ είναι κρίσιμος μέσω της ΚΑΠ για να προκύψει λύση σε μια δύσκολη εξίσωση. Για παράδειγμα, τα συνδεδεμένα προϊόντα: δεν μπορεί να είναι προτεραιότητά μας το βαμβάκι και όχι τα σιτηρά. Απαιτείται να στηρίξουμε τα βασικά προϊόντα.
Εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τη γεωργία δεν υπήρξε ποτέ. Οπως πολιτική γης και νερού. Ενας γιατρός π.χ. στην Αθήνα έχει 100 στρέμματα στην Ηλεία δίπλα στο αυλάκι και δεν τα νοικιάζει γιατί δεν τα έχει ανάγκη. Ενας παραγωγικός τόπος μένει αχρησιμοποίητος.
Σύντομα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και το πρόβλημα της λειψυδρίας. Και της έλλειψης εργατών. Δεν έχουμε ορθή εργατική πολιτική.
Εχουμε ήδη αργήσει. Πρέπει να κινηθούμε άμεσα με στοχευμένες πολιτικές.
Ο Παύλος Σατολιάς είναι πρόεδρος Εθνικής Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
