Βρισκόμαστε μία ακόμη φορά μάρτυρες της πλήρους περιθωριοποίησης της ΕΕ ως σημαντικού πολιτικού πόλου εξελίξεων κι επιδραστικής παρέμβασης. Παρά τις ουσιαστικός προσπάθειες του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακράν να δώσει ουσία στην παρουσία της, ο ρόλος των Βρυξελλών στην κρίση της Ουκρανίας υπήρξε απόλυτα περιφερειακός. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα όταν το Κρεμλίνο δήλωσε απερίφραστα πως δέσμευση της Ρωσίας θα υπάρξει μόνο μετά μια συμφωνία με τον ηγέτη του ΝΑΤΟ, δηλαδή τις ΗΠΑ!
Δεν είναι όμως το Ουκρανικό στο οποίο η ευρωπαϊκή παρουσία είναι σχεδόν ανεπαίσθητη. Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περίφημο για τη σημασία του στον ναυτιλιακό τομέα «Lloyd’s List», η ειδική σύμβουλος της Κυπριακής Ενωσης Εφοπλιστών κυρία Αννα Μπρεδήμα αποκάλυψε μία ακόμη αδυναμία της ΕΕ. Για περίπου 33 χρόνια η Τουρκία έχει επιβάλει εμπάργκο στα πλοία κυπριακών συμφερόντων ή όποιο πλοίο συναλλάσσεται με την Κύπρο. Για 25 χρόνια επίσης η Τουρκία απαγορεύει την- προσέγγιση σε τουρκικά λιμάνια οποιουδήποτε πλοίου έχει προσεγγίσει την Κύπρο. Η κυρία Μπρεδήμα έχει εξηγήσει τις ζημιές που υφίστανται οι ευρωπαϊκές οικονομίες από αυτή την πραγματικότητα.
Και η Ευρωπαϊκή Ενωση; Παρόλο που η Κύπρος αποτελεί πλήρες μέλος της, ανέχεται αυτή την κατάσταση περιοριζόμενη για κάποια χρόνια σε καταγγελίες που περιλαμβάνονται στην ετήσια αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εντούτοις πέρυσι η γενική διεύθυνση εμπορικών σχέσεων της ΕΕ με τρίτες χώρες «λησμόνησε» να το αναφέρει! Να σημειώσουμε πως ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κι από κάποιους προαλειφόμενος και για μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας, είναι Ελληνας! Η Αννα Μπρεδήμα στηλιτεύοντας την ευρωπαϊκή αυτή αδράνεια εξηγεί με απόλυτη γλαφυρότητα τη ζημιά που υφίσταται το ευρωπαϊκό εμπόριο από την τακτική αυτή. Η οποία μάλιστα συνιστά και παραβίαση των όρων της τελωνειακός ένωσης της Τουρκίας με την ΕΕ. Αναφέρει σχετικά η κυρία Μπρεδήμα: «Το εμπάργκο αποτελεί εμπόδιο στις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ ευρωπαϊκών λιμένων και Τουρκίας, αυξάνει το κόστος των μεταφορών, διαστρεβλώνει τη λογική του ελεύθερου εμπορίου στη ναυτιλία (που υποτίθεται πως υπερασπίζεται η ΕΕ) και υπονομεύει την οικονομική ανάπτυξη όλης αυτής της περιοχής, ιδιαίτερα μέσα στα πλαίσια της Ευρωμεσογειακής Συνεργασίας».
Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη να ανέχεται τέτοιες αντισυμβατικές συμπεριφορές αδιαφορώντας όχι μόνο για τα συμφέροντα μιας χώρας – μέλους αλλά και πολλών άλλων κρατών που οι στόλοι τους προσεγγίζουν την Κύπρο κι αντιμετωπίζουν τέτοια συμπεριφορά από την Τουρκία; Και πώς γίνεται έλληνες και κύπριοι ευρωβουλευτές και επίτροποι να μένουν σιωπηλοί μπροστά σε τέτοιας μορφής τακτικές και χειρισμούς;
Για να πείσει η Ευρώπη πως δεν είναι απλά ένας ταμειακός συνεταιρισμός και να αρχίσουν να την παίρνουν οι άλλες χώρες, ιδιαίτερα οι ισχυρές, στα σοβαρά, θα πρέπει να αποκτήσει οντότητα και πολιτικές που να «δαγκώνουν». Οταν μοναδικός της στόχος είναι οι συμβιβαστικές λύσεις και η εξυπηρέτηση αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των μελών της, δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα μπροστά. Και το μέλλον της θα καταντήσει προβληματικό κι εξαιρετικά δυσοίωνο.
ΥΓ: Εχει ήδη κυκλοφορήσει το τελευταίο μου βιβλίο «Ισλάμ, Τουρκία και μετανάστευση» (εκδ. Αρμός, 2022). Δίνει απάντηση σε πολλά επίκαιρα ερωτήματα.
- το άρθρο δημοσιεύεται στα Νέα
