Σε μία ανακοίνωση-βόμβα προχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο του την περασμένη Τρίτη. Ο ίδιος άφησε ανοιχτό κάθε ενδεχόμενο, σχεδόν προανήγγειλε, τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, του οποίου πιθανότατα θα ηγείται.
Πρόκειται για μία σχεδόν αναμενόμενη εξέλιξη, από την ώρα που αποχώρησε από το πολιτικό σκηνικό και ξεκίνησε η «κατρακύλα» του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την οποία ο ίδιος έχει παραμείνει κυρίως θεατής. Ιδιαίτερο ρόλο έχει παίξει, φυσικά, και η πίεση των «87» προκειμένου να τον αναμείξουν στα τεκτενόμενα, μήπως και σωθεί έστω και λίγο από το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε είχε τα ηνία της εξουσίας.
Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας «Καρφί», μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μίλησε για έναν νέο φορέα στον οποίο «η πλειοψηφία της κοινωνίας» θα βρει «την πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει», ωστόσο πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με τον χρόνο, τα μέλη αλλά και τον πολιτικό χώρο που θα δημιουργηθεί.
Από τα ερωτήματα που παραθέτει η εφημερίδα είναι καταρχάς, η συσχέτιση με τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και κατά πόσο θα επηρεάσει τις κινήσεις του Τσίπρα η εκλογή του νέου προέδρου. Όπως αναφέρεται, στην περίπτωση εκλογής Κασσελάκη, «θα πρόκειται για μία ακόμη ήττα του πρώην πρωθυπουργού, οπότε η ίδρυση του κόμματος θα δυσκολέψει περισσότερο», ενώ στην περίπτωση εκλογής του Φάμελλου, θα δημιουργηθεί μία βάση στην οποία το νέο πολιτικό υποκείμενο θα είναι πιο εύκολο να δημιουργηθεί.
Σε ένα δεύτερο ερώτημα αναφέρεται η επανεκλογή του Ανδρουλάκη και η πορεία του ΠΑΣΟΚ από εδώ και στο εξής, καθώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δημοτικότητά του φέρεται να ανεβαίνει και να παίρνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έτσι, το άρθρο αναφέρει πως αν το ΠΑΣΟΚ φτάσει το 20%, θα είναι αρκετά περιορισμένος ο χώρος στην κεντροαριστερά για νέες προσθήκες.
Επόμενο ερώτημα αφορά στον χρόνο που θα επιλέξει να κάνει εκ νέου την εμφάνισή του ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς στην ομιλία του αναφέρθηκε στην ύπαρξη «κοινωνικών κινημάτων». Τέτοια κινήματα, αναφέρεται, δεν υπάρχουν σήμερα και όσα δρουν κινητοποιούνται κατά βάση από το ΚΚΕ.
Επίσης σημαντικό ερώτημα είναι τα στελέχη που θα περιβάλλουν τον Τσίπρα στη νέα του προσπάθεια. «Ήδη έδωσε το στίγμα των προθέσεών του με το πάνελ για την οικονομία: Οργανωτής της εκδήλωσης ήταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ενώ στο πάνελ παραβρέθηκαν τρία στελέχη που διατέλεσαν υπουργοί Οικονομικών αφήνοντας το στίγμα και το αποτύπωμά τους στον τομέα τους. Ο λόγος για τον Γιάννη Δραγασάκη, τη Λούκα Κατσέλη και τον Νίκο Χριστοδουλάκη».
Και συνεχίζει, «Ο Γιάννης Δραγασάκης, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς, έχει αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ τασσόμενος υπέρ της ίδρυσης νέου κόμματος, η Λούκα Καστέλη, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενη με τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, επιμένει στην ανασύνθεση του χώρου της κεντροαριστεράς, ενώ ο Νίκος Χριστοδουλάκης προερχόμενος από την ανανεωτική Αριστερά και εν συνεχεία από το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ, είναι τα τελευταία χρόνια "εξ απορρήτων" του Νίκου Ανδρουλάκη και βλέπει θετικά τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχουν βεβαίως και στελέχη που σήμερα βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ και που αποτελούν στενοί του συνεργάτες, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, ο Γιώργος Βασιλειάδης και ο Κώστας Ζαχαριάδης».
Ακόμη ένα ζήτημα αφορά στον πολιτικό χώρο που θέλει να κινείται ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς έχει φύγει από τον αντισυστημικό χώρο εδώ και καιρό. Ο χώρος αυτός πλέον ανήκει στην ακροδεξιά, την Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Στέφανο Κασσελάκη, αν ιδρύσει και αυτός κόμμα.
Τέλος, απορίας άξιο είναι οι κινήσεις της Νέας Αριστεράς στην περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο και αν θα ακολουθήσει αυτόνομη πορεία ή αν θα επιλέξει να συνεργαστεί. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να συμπράξει με τους «87» σε περίπτωση διάσπασης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστη.
Τι ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας στην εκδήλωση:
«Στην προηγούμενη εναρκτήρια εκδήλωσή μας τον Ιούνιο, είχα μιλήσει για την ανάγκη να δώσουμε οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί πολίτες περισσότερο χώρο στο ''μαζί''. Να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση. Φοβάμαι ότι τους μήνες που πέρασαν συνέβη το αντίθετο. Αλλά και ταυτόχρονα οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δε μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά. Ίσως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».
«Έτσι κι εδώ κανένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ρήξεων δε θα υλοποιηθεί αν πρώτα δεν εκφράσει και κινητοποιήσει τη πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας. Της υγειούς επιχειρηματικότητας που ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο της διαφθοράς. Των νέων επιστημόνων μας, που συνεχίζουν να μεταναστεύουν από τη χώρα. Των σύγχρονων μη προνομιούχων που αρχίζουν σταδιακά να συνειδητοποιούν ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Της μεγάλης πλειοψηφίας που σήμερα δηλώνει ότι δε τα βγάζει πέρα. Και που αργά ή γρήγορα θα απαιτήσει και θα αποκτήσει την πολιτική εκπροσώπηση που της αξίζει».
