Ο Αχιλλέας Καραμανλής, Αντιπροέδρος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», στον χαιρετισμό ανέφερε χαρακτηριστικά:
“Θα σας πω μία φράση που είχε πει ο πατέρας μας στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ο πατέρας μου ήταν λαϊκός, βασιλικός, πολιτευόταν στην περιοχή του Παγγαίου και είχε ζήσει στο πετσί του τους διχασμούς, την αιώνια διπολική ταλαιπωρία που υπέφερε ο τόπος.
Ο Πρόεδρος, λοιπόν, μόλις τελείωσε το δικηγορικό του επάγγελμα και έγινε δικηγόρος ήθελε να πολιτευτεί. Τον κάλεσε, λοιπόν, ο πατέρας μου μία μέρα και του λέει: η πολιτική είναι κατάρα, την έχουμε ζήσει στην οικογένεια και βλέπεις τι τραβήξαμε και τι τραβάμε. Που πας; Τι πας να κάνεις; Αυτά το 1932.
Ο Πρόεδρος του είπε ότι “εγώ θέλω να αφοσιωθώ και να προσφέρω στον τόπο μου, αλλά επειδή μου το ζητάς δε θα το κάνω τώρα-τώρα”. Ο πατέρας μου πέθανε μετά από πέντε-έξι μήνες το Νοέμβριο του ΄32 και στις εκλογές του 1935 ο Πρόεδρος ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα.
Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Πρόεδροι, κύριοι Βουλευτές, φίλες και φίλοι, εκ μέρους του Ιδρύματος αλλά και της οικογενείας σας καλωσορίζω στην αποψινή μας εκδήλωση. Είναι χαρά που είμαστε όλοι εδώ με αφορμή τα γενέθλια της παράταξης για να γιορτάσουμε έναν σπουδαίο άνθρωπο και ένα μεγάλο έργο. Με συγχωρείτε που δεν με βοηθάει η φωνή μου. Ένα μεγάλο έργο, την ένταξη της Ελλάδας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ο Καραμανλής υπήρξε πρότυπο δημοσίου άνδρα, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδας. Αυτό αναγνωρίζεται από φίλους και αντιπάλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ως ένας από τους τελευταίους εν ζωή συνοδοιπόρους του, έχοντας ζήσει από την αρχή της αγωνίας και το μόχθο του, επιτρέψτε μου μια πιο προσωπική παρακαταθήκη.
Ο Καραμανλής υπήρξε πολιτικός του μέτρου, του ορθού λόγου και της απολύτου ειλικρίνειας. Έντιμης σχέσης με το «λογικό του». Όπως ήταν ευθύς και ντόμπρος με τους δικούς του ανθρώπους έτσι ακριβώς ήταν και με τον λαό. Όταν, λοιπόν, δικοί του αντίπαλοι επένδυαν στον λαϊκισμό και στα μεγάλα λόγια εκείνος έλεγε την αλήθεια και μόνον την αλήθεια. Ακόμα και όταν η αλήθεια ήταν αντιδημοφιλής. Δεν φοβόταν να γίνει δυσάρεστος. Δεν κοιτούσε τι έλεγαν οι δημοσκοπήσεις. Δεν ακολούθησε την κοινή γνώμη. Την διαμόρφωνε. Δεν έβαζε τίποτα πάνω από το καλό της πατρίδος και σίγουρα όχι το κομματικό ή το προσωπικό του συμφέρον. Και όταν πίστευε ότι ήταν καλό για τον τόπο τίποτα δεν τον σταματούσε από το να το πραγματοποιήσει.
Για αυτό και πέτυχε να βάλει την Ελλάδα στην Ευρώπη. Εκεί ένας πολιτικός ηγέτης μόνος του, κόντρα σε όλους, κόντρα σε όλα. Κόντρα στην επιπόλαια κριτική, στις ανεύθυνες κριτικές, στην στείρα άρνηση και στις κοντόφθαλμες φοβίες πολλών.
Η πορεία της Ελλάδος προς την ενωμένη Ευρώπη υπήρξε ταυτισμένη με την πολιτική διαδρομή του Καραμανλή. Αλλά και μπορώ να σας το πω και ιστορικά και από πρώτο χέρι, γιατί είχα το σπάνιο προνόμιο να είμαι στην ιστορία, να την ζήσω.
Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι διαχωρίζουν τον Καραμανλή, την περίοδο πριν και μετά το 1974 η ένταξη της πατρίδος μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια αποτελούσε το ξεκάθαρο πολιτικό του όραμα και στόχο, ήδη από την δεκαετία του 50.
Και για την υλοποίηση αυτού του στόχου δούλεψε με συνέπεια επί χρόνια βήμα προς βήμα. Ήδη είδε από πολύ νωρίς τη δυναμική του Γαλλογερμανικού άξονα και της Ευρωπαϊκής ενοποίησης που θεμελίωσε τη Συνθήκη της Ρώμης του ’57.
Και χάρη σε αυτόν και στη μεθοδικότητά του η Ελλάδα έγινε το πρώτο συνδεδεμένο μέλος της τότε ΕΟΚ του 1961. Από την πρώτη, κιόλας, πρωθυπουργία του έβαλε στόχο την ένταξη που προϋπόθετε την πολιτική ομάδα του, τη δημοκρατική σταθερότητα και την οικονομική ανάτπυξη. Όλα αυτά ήταν αλληλένδετα και τα υπηρέτησε και στην πρώτη και στη δεύτερη πρωθυπουργική του περίοδο με το ίδιο πάθος και την ίδια αυταπάρνηση.
Από την πρώτη στιγμή της πολιτικής του διαδρομής, ο Καραμανλής θέλησε να βγάλει την Ελλάδα από τη καχεξία, την ασφάλεια που αιώνες σκλαβιάς και οι περιπέτειες του εμφυλικού μας βίου προκάλεσε.
Τα κατάφερε πέρα πάσας προσδοκίας, πάρα τις λυσσαλέες αντιδράσεις που συνάντησε, από τους πολιτικούς του αντιπάλους, χωρίς αιδώ, που λασπολόγησαν και από την ψευτοελίτ των γλαφυρών που δυσανασχετούσαν με την οραματικότητα του.
Σήμερα, βρισκόμαστε, όλοι μαζί εδώ, όχι για να αποτίσουμε μόνο φόρο τιμής στον Καραμανλή, αλλά και να εμπνευστούμε από το παράδειγμά του και από την παρακαταθήκη του.
Φίλες και φίλοι, η παράταξή μας η Νέα Δημοκρατία, δεν κατόρθωσε μόνο την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν και παραμένει εγγυητής της Ευρωπαϊκής πορείας.
Η δύναμή μας παραμένει η καλύτερη εγγύηση ότι η Ελλάδα θα πρωταγωνιστήσει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση όπως το ήθελε ο ίδιος ο Καραμανλής. Στα αριστερά μου κείται το μνήμα του.
Η παρουσία όλων σας, σήμερα, εδώ αποδεικνύει ότι ο Καραμανλής παραμένει ζωντανός στις σκέψεις και στις καρδιές μας. και μας δεσμεύει να παραμένουμε η μεγάλη παράταξη του μέτρου, του ορθού λόγου, της αλήθειας και των έργων. Απέναντι σε κάθε είδος λαϊκισμού που είναι και η μεγάλη απειλή για τη δημοκρατία μας. Είναι η παρακαταθήκη του”.
