Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Σκεφτόμουν ότι σε καμιά πολιτισμένη χώρα του κόσμου μια κατάληψη θα διαρκούσε… 35 χρόνια! Κι όταν μια κυβέρνηση θα εφάρμοζε τον νόμο θα γινόταν το επαναστατικό σύστριγκλο! Οτι σε καμιά πολιτισμένη χώρα ένας υπουργός (για Παιδεία μιλάμε, ε;) θα κατεδάφιζε ό,τι έκανε ο προηγούμενος. Σκεφτόμουν ότι σε καμιά πολιτισμένη χώρα οι μαθητές διδάσκονται ξένες γλώσσες, αλλά τελικά τις μαθαίνουν στα φροντιστήρια. Οτι σε καμιά χώρα του κόσμου οι μαθητές δίνουν περισσότερη σημασία στα φροντιστήρια παρά στα σχολεία τους. Οτι έχουμε δωρεάν Παιδεία, αλλά οι οικογένειες της μεσαίας τάξης και των κατώτερων οικονομικά στρωμάτων αιμορραγούν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οτι στα ΑΕΙ οι σπουδές και τα προγράμματά τους δεν καθορίζονται με βάση τις ανάγκες των φοιτητών και της αγοράς στην οποία θα απευθυνθούν, αλλά με βάση τα συγγράμματα των καθηγητών. Σκεφτόμουν ότι τα ΑΕΙ στη συντριπτική τους πλειονότητα παρέχουν πτυχία ανεργίας. Στη δε αγορά εργασίας περισσότερη σημασία έχει το μεταπτυχιακό ή το διδακτορικό παρά το πτυχίο. Οτι στα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελεί μειοψηφία η προώθηση της καινοτομίας ή νέων ειδικοτήτων που προβάλλουν από τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Σκέφτομαι ότι πουθενά στον κόσμο υπάρχουν ΑΕΙ στις αίθουσες των οποίων κατασκευάζονται μολότοφ, χτίζονται γραφεία καθηγητών, δεν γίνονται μαθήματα εξαιτίας μικρών αριστερών μειοψηφιών, αλλά σ’ αυτά σιγοντάρει –διακριτικά ή όχι– και η ακαδημαϊκή κοινότητα.
Σκέφτομαι ότι ο νόμος Διαμαντοπούλου, που είχε ψηφιστεί με πρωτοφανή συναίνεση και πλειοψηφία, ακρωτηριάστηκε αρχικά από τον… καθηγητή/υπουργό Κ. Αρβανιτόπουλο (επί Κώστα Καραμανλή) και εν συνεχεία από τους Φίλη και Γαβρόγλου, επί ΣΥΡΙΖΑ. Σκέφτομαι ότι αυτός ο νόμος έδινε λύσεις σε πολλά ζητήματα που ακόμη ταλανίζουν την Παιδεία μας και τον τόπο και είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο δεν ανασύρθηκε, δεν αναγεννήθηκε. Για να «παντρευτεί» με τη μεταρρύθμιση Κεραμέως, που πράγματι εμπεριέχει στοιχεία εκσυγχρονισμού των ΑΕΙ, αλλά πάλι δεν ακουμπά τον τομέα της αναγκαίας υποχρεωτικής παρακολούθησης (μέγιστη κακοδαιμονία) αφού δεν καθορίζεται ποιος θα την εφαρμόσει/παρακολουθήσει και των ετεροχρονισμένων εξετάσεων. Ενώ αυτόν τον νόμο καλούνται να τον εφαρμόσουν οι πρυτάνεις και οι καθηγητές που υπονομεύουν τα πάντα. Χώρια ότι το νομοσχέδιο έχει 129 χιλιάδες λέξεις! Που εκ των πραγμάτων τον καθιστούν ευάλωτο.
Ενώ δεν αντιμετωπίζει όσα αναφέραμε…
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
